Selecteer een pagina

[:nl]Het is al half twaalf ’s avonds als Zoon nog een Whatsapp bericht stuurt. ‘Skypen?’ ‘Eindelijk!’, dacht ik en ik schrijf terug dat ik mijn laptop al aan het opstarten ben. Hij had de Koala foto’s gezien en vroeg wat ik nog meer zou gaan doen. ‘Morgen gaan we slangen zoeken!’ zeg ik enthousiast. Hij vindt het geen goed idee en ik zie een lichte paniek in zijn ogen. Slangen zijn gevaarlijk! Ik stel hem gerust dat ik echt wel voorzichtig doe en heelhuids thuis kom. We nemen afscheid, hij gaat eten en ik ga naar bed.
De volgende ochtend maak ik eindelijk voor het eerst weer mijn dagelijkse wandeling, het was vochtig warm en die stiekeme heuvel op was zwaarder dan ik had verwacht. Maar zonder te verdwalen of aangevallen te worden door kangoeroes of slangen was ik na een half uurtje alweer terug. Alsof ik er een neus voor had, vond ik wel de paardenwinkel maar daar liep ik stug voorbij. ‘Als je nou de andere kant op was gelopen, zou je een park zijn ingelopen.’ zei Oom toen hij vroeg hoe ik gelopen was. Uh ja en dat zeg je nu pas? Dat is dan voor morgen! Nu is het tijd voor slangen.
Niet veel verderop parkeerden we de auto om slangen te zoeken. We hoefden niet ver te zoeken want ze zaten allemaal netjes gesorteerd op soort en grootte achter glas. Net als de baardagamen, langnekschildpadden, kikkers en andere kruipsels. Stuk voor stuk slapend in hun hok. Gut wat een gevaarlijk land. Alles waarvoor ze me hebben gewaarschuwd ligt hier te maffen.
Na een uitgebreide, niet te stoppen, overactieve, praatgrage vrijwilliger die niet kon stoppen te praten over de Bobtail liepen we naar buiten om de vogels te bekijken. Vogels in een hokje, het is net zoiets als een vis met een haak door z’n lip. Ik vind het zielig maar misschien komt dat ook doordat ik zelf zo gehecht ben aan mijn vrijheid. Toch konden we nu de vogels van dichtbij bekijken. We zagen mooi gekleurde vogels, alsof ze een verfbad hadden genomen op een kleuterschool, maar ook kleurloze exemplaren. De vogels die het meest opvielen waar de rare vogels. Met een arrogante houding beslisten die rare vogels of ze wel of niet op de foto wilden. Sommige vogels gingen er echt voor zitten. Anderen draaiden zich arrogant om. ‘Nee, nu even niet.’ Nog even bij de Dingo kijken die er toch echt niet gevaarlijk uitzag. Je zou um toch zo mee naar huis nemen?
Terug naar huis zegt Oom dat ie eerst alles verwijderd voordat ik terugvlieg. ‘Uit m’n koffer of van m’n camera?’ In gedachte heb ik nu al zoveel in mijn koffer gestopt dat het lijkt of ik half Australie mee terug naar huis neem. ‘Van je camera natuurlijk!’ zegt Oom, ‘Als jij die foto’s thuis laat zien krijgen ze een slechte indruk van ons.’ Dat zal wel meevallen, tot nu toe heb ik alleen maar slapende, chillende en luie beesten gezien. Ik vraag me af of het wel zin heeft om dolfijnen en haaien op te zoeken. Als die ook slapen, moet ik het maar over een andere boeg gooien anders wordt het wel een hele slaapverwekkende reis.

[:en]At 23.30 I got a message from Son if we could talk on Skype. ‘Finally!’ I thought to myself and I switch on my computer. He had seen the photo’s from the Koala’s and asked what other plans I had. ‘Tomorrow we are going to search for snakes,’ I tell him enthousiastic. I saw his frightend face and hoped I was joking about it. Dont I know that snakes are dangerous? I ensure him I will be carefull and with that we say goodbye.

The next morning I go out for my daily walk. It was warm and humidity was skyhigh, the hill I had to walk up was more of a challende then I expected. But without getting lost or being attacked by snakes or kangoeroes I made it home save within 30 minutes and we went snakewatching. Furtherup the road there was a reptilecentre where all the reptiles were sorted by shape and sort behind glass all sleeping. Gosh what a dangerous country this is. Everything they warned me for is sleeping.

After getting rid of a non-stoppable, very active talking volunteer we walked on to see some birds. Normally birds in a cage is like fish with a hook in his lip. I dont like it. Maybe it’s because I freedom one of the most important things there is. But seeing these weird birds upclose was great to see. Some birds had a certain attitude, other birds flew to you and sat in front of you just staring and some birds were sleeping.
At the end of the birdshow were some dingo’s. They looked lovely not scary or wolffie at all.
Back home going through all the photo’s we made, Uncle says he will remove every scary photo before I go back to Holland. Not much photo’s will be deleted because all animals are boring and sleeping. Hopefully, if we do ran into sharks and dolphines they will be alive and awake or this trip might get a bit too boring

[:]