[:nl]Het is zes uur ’s morgens als ik al voor mijn wekker wakker ben. De kat heeft de hele nacht boven op me liggen slapen alsof het haar offensief was om mij thuis te houden. Nog even snel de was ophangen en de laatste schone was voor dochter klaar leggen. De laatste dingen in de koffer. Drie keer checken of mijn ticket en paspoort echt in mijn tas zitten. Bij het open zetten van mijn wifi rollen de berichten over elkaar binnen. Ik stuur mijn oom gelijk een berichtje: ‘ready or not, here I come, you can’t hide.’
Een paar uur later zit ik als een echte hipster zonder rare muts of baard bij de juiste gate met mijn macbook op schoot. Een uur voor vertrek kan ik me nog steeds niet voorstellen dat ik morgen aan de andere kant van de wereld zit. Ik vond de reis vanaf de parkeerplaats tot aan de gate al heel wat. Afscheid van dochterlief. Drie kwartier wachten bij de incheckbalie met een vreselijk zeurende man op mijn hielen. Zijn vrouw bleef er relaxed onder maar ik kreeg de neiging om nog even een opmerking te maken. Zal je net zien dat ze dan naast me in het vliegtuig zitten. Just my luck.
Daarna nog door de douane; mevrouw, uw jas uit! Ohja. Mevrouw, uw schoenen uit. Ohja! Ik vraag hem met een grijns of ik nog meer moet uittrekken. Hij lacht en zegt dat ik nu door mag lopen. Een ander mannetje legt tot drie keer uit hoe die bodyscan werkt. Ik voel me bekeken maar mag gelukkig snel weer doorlopen.
Nadat ik alles weer heb aangetrokken en ingepakt ga ik eindelijk op zoek naar een wc wat ik daarna nog drie keer doe. Ik ben niet zenuwachtig hoor. Valt best mee! Nog een uurtje en dan kan ik geen kant meer op. The only way is down!
[:en]
It’s 6 o’clock in the morning and I already woke up before the alarmclock went off. My cat tried to make her own statement about me leaving by laying on my chest the whole night. No such luck. I will leave today. I quickly hang up the last pieces of laundry and put the clean laundry ready for my daughter to take with her. Three times I check if I got my passport and tickets in my bag. When I check my phone I see many messages coming in wishing me a save trip and I send my uncle a message: ‘Ready or not, here I come, you can’t hide!’
Like a true Hipster without weird beard or clothes I am waiting a couple of hours later at my gate. It’s only an hour before I fly off and I still can’t believe I will be at the other side of the world tomorrow. Travelling from the parkingplace to the gate was already quite a journey. Saying goodbye to my daughter, 45 minutes waiting at check-in with a terrible nagging man next to me. I can’t believe how relaxed his wife stayed. Then through customs.
‘Miss, please take off your jacket.’
‘Oh, right sorry.’
‘Miss, please also your shoes.’
I take off my shoes and jacket and ask him nicely if I need to take off more. He smiles back and says it’s oké and I can walk on to the body scan. It’s a weird thing people are watching your body and you can’t do much about it.
After I have been declared save to leave is the first thing I do is find a toilet, which what I will do three times more. Totally not nervous at all! One hour to go and I can’t go back. The only way is down.
[:]