[:nl]
Op vrijdagavond houden we hier ook maar gewoon hetzelfde ritueel aan. Filmpje over apen en iets met overnemen van de wereld, zakje chips en een glaasje fanta. Zoon en ik liggen languit op onze ‘eigen’ bank en Oom zit in zijn eigen stoel. We beginnen ons al aardig thuis te voelen. Na de film vertrokken we allemaal naar onze eigen slaapkamer voor weer een rustig nachtje.
De volgende ochtend was ik alweer als eerste op. Eerst maar even wat werk doen, tegen de tijd dat iedereen wakker begon te worden was ik daar al mee klaar. Wat we vandaag zouden kunnen gaan doen? In deze tijd moeten we steeds rekening houden met het weer. 56% kans op regen zegt de Australische buienradar. Als ik naar buiten kijk zie ik een mooie blauwe lucht met hier en daar een wit wollig wolkje voorbij drijven. ‘Ik heb zojuist besloten dat het vandaag droog blijft!’ zeg ik tegen Oom. ‘en dus blijft het ook droog.’ We besloten na de brunch bij het reptielenhuis te gaan kijken. Slangen, baardagamen, vogels en 1 slapende krokodil. Het was weer ontzettend leuk maar de topper was toch wel onze grote vriend die bij Xavier kwam zitten voor een aai over z’n bol. Bij elke aai over zijn gekleurde verendek kirde hij vrolijk: ‘ooooiiijjjjj’ Toen ik naast hem ging zitten, pakte hij zijn kans en klom met snavel en poten zo op m’n arm naar boven en ging op mijn schouder zitten, kroelend met zijn koppie tegen m’n wang aan. Hij was gewoon te leuk. Nadat ik hem bij Xavier op zijn schouder liet klimmen kirde hij vrolijk verder. ‘Ooooijjjj Oooiijjjj’ Hij wilde niet meer weg want toen ik hem op wilde pakken om terug op zijn muurtje te zetten, klemde hij zich met snavel en poten vast in alles wat ie zag. Sorry Oooijjiee maar we moeten weer verder en je mag niet mee. Met waterige oogjes keek hij ons bedroefd na. Met een laatste, zachte, bijna onhoorbare snik viel de deur achter ons in het slot en bleef Oooijjj alleen achter.
De volgende stop was het Koala-park. Een broertje voor Xavier zit er echt niet meer in maar Erik de Koala kwam voor heel even toch wel erg in de buurt. ‘Mam, dit is zoveel leuker dan een baby!’ riep hij enthousiast. Ook in de koffer dan maar? Samen met Oooijj de vogel. Verderop konden we ons in het kangoeroegebeuren storten. Luier dan lui maar o zo nieuwsgierig kwamen ze toch stuk voor stuk even kijken. Bambi volgde mij op de voet en begon op een ongemerkt moment aan mijn schoenveter te knabbelen. Ook mijn tas en jas leken een lekker hapje. ‘Volgens mij gaat het regenen.’ mompelt Oom. Ik schud mijn hoofd. ‘Nee, das gewoon water in de lucht, het gaat nu nog niet regenen.’ Mind over matter of zo iets maar het bleef, op die twee verloren druppels na, droog.
Het was leuk maar koud. Dus tegen een uur of 4 was het genoeg geweest en reden we terug naar Byford. Nog geen tien minuten nadat we thuis waren, werd het donker en begon het te regenen. Zie je wel? Ik had gelijk, het regent pas als ik het wil. Toch eens uitproberen of dat mind over matter shit ook werkt op andere momenten.
