[:nl]Het is pas drie uur ’s nachts als de eerste felicitatie van zoonlief op mijn telefoon zie. Hij heeft hem om precies 12 uur Australische tijd verzonden, ook al vond hij dat ik pas om 12 uur Nederlandse tijd jarig zou zijn. Met een warm hart val ik weer in slaap om pas de volgende ochtend op normale tijd wakker te worden. ‘Gefeliciteeeeeerd’ roept Oom me al enthousiast tegemoet. Vandaag gaan we weer iets leuks doen! We gaan naar de gevangenis. Charming om op je verjaardag opgesloten te worden. Het heeft iets ironisch. 43 jaar op mijn manier vechten voor vrijheid om op je verjaardag de gevangenis in te gaan.
De in het begin zo streng lijkende tourguide Matthew, werd wat vriendelijker nadat de deur in het slot was gevallen en de ‘Doing Time’ tour begon. Er was geen weg terug. Bij het zien van de hoge muren, het prikkeldraad en de verstikkende kleine kamertjes wist ik weer waarom ik de carrière als topcrimineel aan mij voorbij heb laten gaan. Claustrofobische paniekaanvallen had ik ook al zonder opgesloten te worden. De uitdrukkingen op mijn gezicht waren een feest voor Matthew de tour guide. Of ik misschien de strontemmer die 100 jaar als wc had gediend wilde legen. Ook het in geuren en kleuren vertellen hoe een ophanging verkeerd kon gaan door een knoop die niet goed zat waardoor het hele hoofd er afgetrokken werd was voor Matthew een goed moment te vragen hoe het met mijn maag ging. Mijn te levendige fantasie kon al deze ellende niet meer aan. Gelukkig kwam er na de ophanging, de 100 zweepslagen en onderdompeling in de zee een einde aan de tour en was het tijd voor de lunch, tenminste, als mijn maag dat nog kon verdragen.
Na de lunch zou, volgens de dame in de gevangenis, Marketstreet aan te lopen zijn. Vertrouw nooit een vrouw in de gevangenis. Na half Fremantle gezien te hebben, vonden we eindelijk de grootste Didgeridoo winkel van Australië die natuurlijk gesloten was wegens het maken van een film. Gelukkig mochten we toch nog even binnen kijken. Sinds ik mijn ticket heb geboekt, vroeg zoonlief gekscherend om een Didgeridoo. ‘Goed plan!’ dacht ik, zelfs op de website stonden er koffergrootte maatjes. ‘Komt goed!’ Tot ik zag wat er gefilmd werd in de winkel. Leraar gaf een knul zijn eerste Didgeridoo les. Zo indrukwekkend als het op de tv klinkt, zo teleurstellend klonk het in de winkel. De leraar kreeg er mooie geluiden uit, de arme knul kwam niet verder dan wat vreselijke diarree-achtige klanken veroorzaakt door een flinke voedselvergiftiging. Voor twee tellen stelde ik me voor dat zoonlief op zijn kamertje hele dagen scheten zat te produceren met zijn didgeridoo terwijl zijn zus knettergek zou worden van het geluid. Sorry zoon maar dit gaat um niet worden.
Bij toeval ving ik drie winkels later een WiFi op waardoor een appje van hem door kwam. ‘Een Boemerang!!’ Ik glimlach. Great minds think alike! Laat ik die nou al vorige week voor hem gekocht hebben.
Terwijl Oom tegen wil en dank winkeltje in, winkeltje uit mee huppelde, zocht ik naarstig naar een Ugg winkel. Of zoals ze het hier noemen: UggBoot. Natuurlijk helemaal aan de andere kant van waar de Didgeridoo winkel zat, vonden we een Uggboot winkel. Lelijke krengen die pas begonnen bij 300 dollar. Toen ik de verkoper vroeg of hij ook iets van 100 dollar of minder had, lachte hij me vriendelijk uit. ‘Nee mevrouw, Australische kwaliteit kent een prijs.’ Helaas meneer, maar die prijs is voor een Hollandse boerentrien echt te hoog en we liepen door naar een andere winkel met echte originele Australische producten. Althans dat prijkte op de voorgevel en dat geloven we natuurlijk meteen.
Het eerste waar we over struikelden waren weer die lelijke Uggboots alleen meer dan de helft goedkoper. Een alleraardigste mevrouw kwam ons uitleggen dat de Uggs die wij kennen eigenlijk gemaakt worden in China en door een Amerikaans bedrijf verkocht worden als zijnde echte Australische Uggs. Helaas is er niks Australisch aan. Deze Uggs die zij verkocht waren wel echt uit eigen land en daarom ook stukken goedkoper maar wel met een echt origineel logo. Ik was overtuigd door haar enthousiasme dus de juiste kleur en maat werden uitgekozen en ik liep de rest van de middag met het schaamrood op de kaken met een Uggtas aan mijn schouder omdat we die er gratis bij kregen.
Nog even snuffelen in de Markets van Fremantle, nog een dingetje voor zoonlief gekocht en toen hadden we weer genoeg geshopt voor vandaag. Vreemd genoeg was ik jarig vandaag maar ik koop cadeautjes voor de kinderen.
Omdat de tijd voorbij vliegt en deze drie weken alweer bijna voorbij zijn vond Oom dat mijn verjaardag in stijl gevierd mocht worden. Hij nam me niet alleen mee uit eten in een huiskamerachtig, schattig restaurantje waar hij zelfs nog een soort van kaarsje regelde voor op mijn minitaartje maar ik kreeg ook nog eens een heel mooi, bijzonder cadeau. Inderdaad, de tijd vliegt voorbij, niet alleen in weken maar ook in jaren. Dankjewel Oom, niet alleen voor deze geweldige vakantie maar ook voor deze gezellige verjaardag!
