[:nl]’De laatste dag’ denk ik als ik op zondagochtend wakker word. Negen maanden er naar toe leven, drie weken het maximale er uit halen en dan is het toch altijd weer ‘in the blink of an eye’ De Laatste Dag. Na drie weken rondreizen in Western Australie, had ik alles gezien wat ik op mijn lijstje had gezet; Koala’s en kangoeroes knuffelen, selfies met Quakka’s, Rottnest Island, Penguin Island, dolfijnen, alle soorten en kleuren vogels en bloemen, Perth, Kingspark, Bushfires, bomen klimmen en natuurlijk de schitterende stranden en blauwe zee.
Nu ik alles gezien had, bleef er weinig over voor de laatste dag. Omdat er toch slecht weer voorspeld was, besloten we naar het Art Centre in Fremantle te gaan. Een beetje cultuur snuiven kan geen kwaad en als designer vind ik de vormgeving in Australië geweldig. Ze besteden hier echt aandacht aan de vormgeving van elke uiting.
De lucht zag er dreigend uit toen we begin van de middag naar Fremantle reden, dikke donkere wolken stapelden zich op. Gelukkig was de expositie in een imposant, oude gebouw. Vol enthousiasme stapte ik naar binnen omdat ik al zoveel vormgeving had gezien, hoopte ik een beetje op de bekende kers op de taart. Helaas viel dat tegen. Kunstige uitingen waarvan ik me af vroeg wie dat tot kunst had uitgeroepen en waarom. De giftshop en het boekenkraampje vond ik persoonlijk leuker dan de hele expositie met op de achtergrond een countrybandje wat zijn soundcheck deed. Omdat mijn koffer al zo vol zit, liet ik de boeken maar op de plank staan en zochten we de auto op om terug te gaan naar huis.
Al snel vielen de eerste dikke spetters op de vooruit en reden we in een flinke regenbui. De hitte van de vorige dag steeg langzaam op van het warme asfalt, een beeld wat alleen maar op je netvlies is vast te leggen en niet op foto. Gelukkig wordt het morgen weer wat beter weer anders zou het wel een heel triestig afscheid zijn geworden.
