[:nl]’Uw tickets liggen klaar, uw kunt ze komen ophalen of we kunnen ze opsturen.‘ Het is een drukke zaterdagmiddag als ik, met mijn handen in het sop, de telefoon probeer op te nemen. ‘Ik kom ze halen!‘ roep ik meteen. Met nog maar 10 dagen te gaan, 11 voor Oom, begint het nu echt wel spannend te worden. Heb ik alles goed geregeld, kloppen de documenten, worden we niet bruut uit elkaar getrokken door John van den Heuvel. Maar ook hoe vreselijk het is om dochterlief thuis te laten. Wat ga ik haar daar missen. De reis op zich vind ik niet eng. Ik ben niet bang om te vliegen en ik kijk er naar uit om weer drie weken bij Oom te zijn. Waar ik me wel druk over maak, is reizen met zoon. Niet omdat het een draak van een kind is want hij is de liefste zoon die je je wensen kunt. Maar omdat de papierwinkel in orde moet zijn.
Medische paspoort
Medicijnen moet in handbagage
Injectienaalden thuis laten
Paspoorten in orde
Tickets en visum geregeld
In verband met de verwachte grote drukte op Schiphol, toch maar een tweetje eruit gooien. ‘Zeg Schiphol, hoe lang heeft de Marechaussee nodig, om ons toestemming te geven om door te reizen #singleparent.’ Frank van Schiphol reageerde direct. Frank van Schiphol wilde eigenlijk al na het eerste berichtje privé en vroeg me of hij mocht DM’en (*Direct Message sturen). Nou Frank, als je leuk genoeg bent, toe maar dan! Ondertussen pakte Frank het handboek #singleparent erbij en ging helemaal los bij het kopje ‘alleen reizende ouders met kinderen’ Bij gebrek aan de standaard papieren was een brief van de rechter alleen niet genoeg. Ik moest ook bewijs leveren dat zoonlief daadwerkelijk in mijn huis woont. Ik zou zeggen, check de koelkast en daar is je antwoord want die is standaard leeg gegeten. Ik moest ook bewijs leveren dat hij geboren is. Maar Frank….als zoonlief niet geboren zou zijn, dan zou hij hier niet, bijna 180 lang, naast me staan, zou ik dit reisprobleem niet hebben gehad en zouden wij, lieve Frank, elkaar nooit ontmoet hebben via deze intieme DM-chat.
Frank van Schiphol verzekerde me dat we er zeker uitgehaald zouden worden voor verhoor, zijn advies was dan ook alles in orde maken voor vertrek want als er instanties gebeld moesten gaan worden zou het alleen maar onnodig langer duren. Frank stelde me niet echt gerust. Toch bedankte ik Frank van Schiphol voor zijn uitleg maar zag geen langdurige relatie tussen ons omdat hij me niet echt gerust kon stellen in stress momenten. Jammer Frank. Gemiste kans. Maar veel tijd heb ik niet om er over na te denken. Ik heb nog twee uur voordat het gemeentehuis sluit. Ik besluit mijn vraag daar neer te leggen. Vriendelijke mevrouw van Lansingerland snapt al die onzin niet. Ja natuurlijk worden er kinderen ontvoerd maar al die paniek. Ze raad me aan om alleen het uittreksel uit het basisregister mee te nemen en die geboorteakte te laten zitten. Jammer voor Almelo, die gaan geen winst meer maken op mijn vakantie. Hadden ze me destijds maar wat vriendelijker moeten behandelen.
Wanneer ik de volgende dag de tickets ophaal, vraag ik aan de mevrouw van het Reisbureau of zij misschien meer weet over de regels en wetgeving betreft alleenreizen met kind. Het land uitkomen lukt me nu wel. Kind in de koffer stoppen en zo door de douane sluipen. Maar de million dollar question is dan nog: kom ik Australië in? Mevrouw van het Reisbureau weet het ook niet, ze heeft dit ook nog nooit meegemaakt. Go figure. Ze raad me aan om de Ambassade van Australië te bellen, gewoon voor alle zekerheid. Een laatste optie is om het gewoon op de oude Carry Tefsen manier doen: ‘OP GOED GELUK!’ om vervolgens enthousiast met botoxgezichten langs de douane te sluipen.
Ik snap het. Ik snap echt waarom er regels zijn. Maar soms vind ik die regels verdomde lastig. Vooral omdat we schijnbaar weer de uitzondering zijn die de regel bevestigt!
Wordt vervolgd…..
(het verhaal dus, niet ik:-)
[:]