[:nl]Na alle commotie van dinsdag begon de woensdag enigszins klagend. Oom had niet geslapen vanwege de herrie (letwel: normale Bleiswijkse straatgeluiden die de hele nacht door gaan). Xavier had niet geslapen vanwege de kou (het was deze nacht net onder het vriespunt) en ik? Ach die ouwe verrotte heup speelde weer op. De enige oplossing daarvoor was een warme douche nemen en gaan bewegen dus besloot ik om een rondje door het dorp te lopen. Na al die bomen is een beetje winkeltjes bekijken ook wel leuk. ‘Zoek gelijk een nieuwe band!’ riep Oom me nog na. OKay dus eerst supermarkt voor wat ontbijtachtige dingen, daarna liep ik door naar een benzinestation om te vragen of zij misschien een garage wisten. Uit haar reactie op te merken was ik zeker niet de eerste die hier om kwam vragen. Ze gaf me een kaartje en een kaart en cirkelde aan waar ik stond en waar ik heen moest. Great! Ik en kaartlezen, ik bedoel, Navigatiesystemen zijn niet voor niets uitgevonden. Voor types zoals ik.
Niet veel later zat ik met de kaart op schoot en Oom achter het stuur op zoek naar Tyres & more. Na ongeveer drie kwartier rondjes rijden waarvan ongeveer 10 minuten op dezelfde rotonde langs de fake-KFC gaf Oom toe ook niet te kunnen kaartlezen. Oh Xavier, waar ben je als we je zo hard nodig hebben. Na wat rechts en links door elkaar halen, omkeren, draaien en opnieuw beginnen vonden we Tyres and More. Vriendelijke Adam stond ons gelijk te woord, had de banden nog op voorraad en kon ze er zelfs binnen een uurtje opzetten. ‘Ga maar even koffie drinken aan het eind van de straat.’ zei hij.
Het hippe koffietentje had iets weg van een strandtentje in New York. Oom bestelde een koffie en een thee en de dame vroeg ala Starbucks zijn naam. Na een ietwat rare blik waarom je je naam moet geven om koffie te kunnen krijgen, deed hij netjes wat er van hem gevraagd werd. ‘Filip?’ vraagt de dame nog een keer. Ja hoor meid, voor jou is het vandaag Filip.
Na een half uurtje slenterden we terug van het hippe koffietentje terug naar Tyres & More. Tegen alle verwachting in was de auto gewoon al klaar. Adam, je bent geweldig! Wat een service en snelheid. Omdat het ondertussen te laat was om naar Augusta te rijden en ik niet de hele dag binnen wilde zitten, besloten we naar cape Naturaliste te rijden waar Xavier en ik samen het Cape to Cape pad afliepen. Alhoewel hij toch wel wat spierpijn had, wist ik hem er van te overtuigen dat lopen juist goed was tegen de spierpijn. Niet geheel overtuigd liep hij toch mee en werd het een gezellige wandeling. Ik snap soms niet hoe zijn hoofd werkt maar hij komt met vragen waar ik nooit antwoord op heb. ‘Overleeft een slang in kokend water?’ Waar komt die vraag vandaan en hoe moet ik dat nou weten? ‘Een kikker wel, alleen als de temperatuur langzaam stijgt.’ Hij stelde die vragen al op jonge leeftijd, het is nooit overgegaan. Tegen de tijd dat hij zes was en mama maar heel weinig antwoorden kon geven zonder Google te gebruiken, kwam hij tot de conclusie: ‘Jij weet niet veel he, mama?’
Op de terugweg kwamen we nog langs Meelup beach waar we ook nog een frisse neus haalden. Het weer begon toen al te betrekken. Het werd koud en later die dag begon het ook weer te regenen. Oom ging terug naar de motelkamer. Xavier en ik deden nog wat boodschapjes bij de supermarkt en namen op de terugweg pizza mee van Domino’s waar het mannetje achter de balie gewoon geen moeite had met mijn naam. Het is een wonder! Hopelijk kunnen we morgen onze reis zonder onderbrekingen voortzetten
