[:nl]Reizen en afscheid nemen gaan hand in hand. Er is altijd wel iemand die je achter moet laten om weer terug te gaan naar de mensen die op je wachten. Wanneer de dag van vertrek is aangebroken zijn Oom en ik allebei een beetje stil. Het waren drie geweldige weken waarin ik zoveel gezien heb, gehoord heb, gevoeld heb en heb meegemaakt. [:]

[:nl]’De laatste dag’ denk ik als ik op zondagochtend wakker word. Negen maanden er naar toe leven, drie weken het maximale er uit halen en dan is het toch altijd weer ‘in the blink of an eye’ De Laatste Dag en heb ik enkel de foto’s en de herinneringen.[:]

[:nl]Na bijna drie weken in West Australië rondgereisd te hebben, was Perth de enige plek waar ik nog niet geweest was. Nu komt het waarschijnlijk als een shock als ik toegeef dat ik eigenlijk totaal geen stadsmens ben dus besloten we het aangename met het noodzakelijke te combineren; Kings Park in Perth. [:]

[:nl]Het is pas drie uur ’s nachts als de eerste felicitatie van zoonlief op mijn telefoon zie. Hij heeft hem om precies 12 uur Australische tijd verzonden, ook al vond hij dat ik pas om 12 uur Nederlandse tijd jarig zou zijn.[:]

[:nl]Hoe mooi kan het leven zijn, zit ik me af te vragen terwijl ik deze dag probeer te omschrijven. De enorme grijns zit nog vastgeplakt op mijn gezicht. [:]

[:nl]Het volgende item om af te vinken op mijn lijstje was Rottnest Island en een selfie met een Quokka dus gingen we al vroeg op pad naar Fremantle waar we net de boot misten dus reden we door naar de volgende boot. [:]

[:nl]Na weer een heerlijke nacht aan het strand besloten we om nog een dag langer in Albany te blijven. Jammer genoeg was de zon wel alvast vertrokken naar Perth. Met een schamele 16 graden en zware bewolking zochten we een warmere locatie dan een strand of park. [:]

De architectonische gebouwen in Albany schuiven we een dag vooruit om vandaag eerst walvissen te gaan zoeken. De beste spot was de laatst werkende whaler company te gaan waar we eerst een uitgebreide rondleiding kregen door David, inclusief het live in beeld gebrachte binnen halen en slachten van de walvis.

Het begint net licht te worden. Ik ben al vroeg wakker en luister naar de geluiden om me heen. Een buurman die al vroeg aan het werk gaat, gerommel in de verte en iemand die met een speelgoedpistooltje oorlogje speelt. ‘Pieeuw Pieeeuw’

[:nl]Kun je zeggen dat je in de outback zit, als je in het donker op een steen langs de snelweg probeert wifi op te vangen om contact te hebben met je kinderen? Het voelde behoorlijk als outback en verlaten. [:]

[:nl]Na een lange maar ijskoude nacht aan de kust lag het plan klaar om richting Augusta en Margeret River te gaan. Nooit geweten dat het zo koud kan zijn in Australie, bibberend kwam ik mijn bed uit om gelijk een hete douch te nemen en daarna snel mijn kleren aan te trekken. [:]

[:nl]Verplichte rustdag![:]

[:nl]Het begin van de tweede week begon met het pakken van de rugzak voor een soort van backpacken voor senioren. Het had die nacht flink geregend maar we hoopten op een mooie dag. Toch maar voor de zekerheid een warm vest meenemen. [:]

[:nl]Het is weekend en in het weekend slaap je uit. Dag vijf in Australië begint laat maar eenmaal opgestart komt weer de vraag: ‘Wat gaan we vandaag doen?’ Na veel bomen gaan we nu naar het strand. Dolfijnen zullen we niet zien[:]

[:nl]Het is al half twaalf ’s avonds als Zoon nog een Whatsapp bericht stuurt. ‘Skypen?’ ‘Eindelijk!’, dacht ik en ik schrijf terug dat ik mijn laptop al aan het opstarten ben. Hij had de Koala foto’s gezien en vroeg wat ik nog meer zou gaan doen.[:]

[:nl]Eén van de weinig actiepunten op mijn bucketlist Australie was natuurlijk een Kangoeroe en een Koala zien. ‘Oh maar die lopen hier door de voortuin.’ kreeg ik steeds te horen. ‘Daar hoef je niet voor de deur uit.’ Maar behalve die dode kangoeroe bij het vliegveld heb ik daarna geen Skippy meer gezien. [:]

[:nl]‘Wat gaan we doen? Waar gaan we heen? Ik ben er klaaaarrrrrr voor!!!’ Toen Oom eindelijk op normale tijd wakker werd, was ik al een tijdje wakker en helemaal klaar om het land te gaan ontdekken. Oom kon niet veel meer dan hoofdschuddend naar de koffiepot lopen. [:]